Jan Włodzimierz Iżykowski ur. 16 stycznia 1960 r. w Koźlu (od 1975 r. Kędzierzyn-Koźle) w rodzinie pielęgniarki i podoficera sanitarnego repatriowanego z Wołynia. Od 1962 r. mieszkający i związany z Opolem. Absolwent Przedszkola Wojskowego nr 76, Szkoły Podstawowej nr 19 im. gen. Świerczewskiego „Waltera” i Szkoły Podstawowej nr 3, która już później otrzymała imię Jana III Sobieskiego. W tym czasie zamiłowany bibliofil nękający siedem okolicznych bibliotek i posiadacz od 1970 jednego z większych zbiorów literatury fantastyczno-naukowej ocenianego 10 lat później na ok. 700 pozycji. Przymusowo, ale z rozwijającym się zamiłowaniem, uczeń i absolwent Państwowej Szkoły Muzycznej I stp. w Opolu w klasie skrzypiec (prof. Aleksander Kekin), fortepianu (prof. Zofia Kozłowska) i altówki (prof. Ewald Glombik) oraz uzyskujący pierwsze szlify chóralne pod prof. Janem Ludwigiem. Wygoniony z chóru Szkoły Muzycznej z powodu mutacji miał wrócić jako bas, jednak dopiero na studiach rozpoczęta kariera tenora. Najpierw w chórze przy Radiu Wrocław (dyr. Trębicki), później chór Akademii Rolniczej we Wrocławiu (dyr. Elżbieta Mayer) Chór Duszpasterstw Akademickich „Szumiący Jesion” (dyr. Prof. Zofia Urbanyi-Krasnodębska) i obecnie Schola Cantorum Opolienses „Legenda” (dyr. Elżbieta Willim). Inne zainteresowania zaowocowały udziałem w regionalnych olimpiadach wiedzy technicznej i geografii. Dalsza nauka w I Liceum Ogólnokształcącym w Opolu, w najlepszych jego czasach, w okresie dyrektorowania mgr Tadeusza Łukowskiego „Bambusa”. Początkowo klasa matematyczna z językiem angielskim, ale po pytaniu zadanym przez łacinnika i anglistę prof. Wincentego Kowala „Iżykowski, czy ty choć trochę rozumiesz angielski” i odpowiedzi „fifty-fifty” zmiana profilu na ogólny. Jednak w tym okresie bardziej dominowała działalność społeczna niż sukcesy naukowe. Od 1975 roku członek Związku Harcerstwa Polskiego, zwanego w tym okresie Harcerską Służbą Polsce Socjalistycznej, ale w Opolu pod silnym wpływem tradycji wielkopolskiego i lwowskiego harcerstwa, wpajanej bezpośrednio przez dh. hm. Stefana Grobelnego i hm. Kozłowskiego. Jako licealista, członek Harcerskiego Akademickiego Kręgu Instruktorskiego im. Bohaterów spod Monte Cassino przy Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, uzyskał gruntowne wyszkolenie w tradycji harcerskiej i narodowej. Przez 10 lat członkowstwa w harcerstwie (1975-1986) uzyskany stopień podharcmistrza i stworzona własna 75 Harcerska Drużyna Turystyczna wędrująca po opolszczyźnie i bieszczadzkich szlakach w czasie sześciu corocznych letnich obozów wędrownych w latach 1981-86. Z harcerstwa wyniesiona „na rozkaz” umiejętność gry na gitarze szlifowana przez m.in. Zbyszka Hoffmana i na licznych rajdowych i obozowych spotkaniach. W tym czasie działalność w zespołach muzycznych w I LO w Opolu i w młodzieżowym zespole muzycznym przy Katedrze opolskiej. Tam też pierwszy debiut wokalny z okazji rozpoczynającego się pontyfikatu JPII. Zainteresowanie turystyką rowerową było powodem największej jak dotychczas życiowej przygody w 16 roku życia, czyli samotnej, dwumiesięcznej podróży na rowerze dookoła Polski. Zaowocowało to później kontaktami z klubem turystyki kolarskiej „Opolanie 69” i jej szefem Grzegorzem Resem, uwieńczone uzyskaniem kwalifikacji Przodownika Turystyki Kolarskiej PTTK i m.in. prowadzeniem pielgrzymki rowerowej do Częstochowy z powodu pierwszej wizyty JPII w PRL w czerwcu 1979 r. W ostatniej klasie liceum poznaje utalentowaną muzycznie, niezwykle celnie strzelająca z broni krótkiej naczelną redaktorkę szkolnego pisma „Ogólniaczek” – Małgorzatę Kubicę, po dwóch latach absolwentkę klasy matematycznej z językiem angielskim, która siedem lat później już jako asystentka Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego zostaje jego żoną.
Studia:
Rozpoczęte w 1979 r. na Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi, przerwane w wyniku wydarzeń okresu stanu wojennego i ścisłych związków z Duszpasterstwem Akademickim Politechniki Łódzkiej „5-tka” (ks. Mirosław Strożka). Skierowany dyscyplinarnie do jednostek wojskowych w Budowie i Czarnym, gdzie lokowano powoływane od 1982 Wojskowe Obozy Specjalne (Akta IPN 0236/263 tom 1), po intensywnych staraniach i pomocy wielu ludzi, pomimo „opieki” Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego, uzyskana możliwość kontynuacji studiów na cywilnej uczelni. Otrzymany dyplom lekarza medycyny w dniu 8 września 1989 r., wydany przez Akademię Medyczną we Wrocławiu. Specjalizacja II stopnia z anestezjologii intensywnej terapii ukończona 17 listopada 1997 r. Specjalizacja I stopnia w zakresie chorób wewnętrznych 24 maja 2002 r. Rozpoczęta od 29.05.2003 r. ale nie ukończona „z braku miejsc specjalizacyjnych” specjalizacja z medycyny ratunkowej.
Praca:
Od grudnia 1989 r. do stycznia 1995 r. jako asystent w Dolnośląskim Centrum Onkologii na Oddziale Anestezjologii u prof. Zdzisława Zagrobelnego, twórcy pierwszego OIOM na Dolnym Śląsku i wieloletniego rektora Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Dodatkowo praca od września 1993 r. do sierpnia 1995 r. w Szpitalu Rejonowym w Oławie w charakterze lekarza – dyżurnego anestezjologa. Od stycznia 1995 r. do listopada 1995 r. zatrudniony jako asystent w budowanym Wojewódzkim Centrum Medycznym w Opolu. Od listopada 1995 r. do marca 2003 r. zatrudniony w 116 Szpitalu Wojskowym w Opolu, do końca 1997 r. jako asystent, od 1998 r. jako starszy asystent p.o. kierownika Oddziału Anestezjologii, a od 1999 r. do marca 2003 r. jako kierownik Oddziału Anestezjologii. Dodatkowo do końca 2007 r. praca na Oddziale Wewnętrznym 116 Szpitala Wojskowego w Opolu jako lekarz chorób wewnętrznych. Praca na OIT Szpitala Wojewódzkiego w Opolu od stycznia 1995 r. do marca 1998 r. jako lekarz dyżurny. Od lipca 1995 r. do końca 1998 r. praca jako lekarz dyżurny w Samodzielnym Specjalistycznym Zespole Opieki nad Matką i Dzieckiem w Opolu. Od lutego do listopada 2003 r. praca jako lekarz dyżurny na bloku operacyjnym i w zespołach ratownictwa medycznego Szpitala Rejonowego w Głubczycach. Również od marca 2003 do stycznia 2004 r. praca na Oddziale Wewnętrznym Szpitala w Ozimku przekształconego następnie w Instytut EMC Szpital Św. Rocha, z którym ciągle okresowo współpracuje. Od czerwca 1995 r. do grudnia 2007 r. praca w charakterze lekarza Zespołu R w Wojewódzkim Pogotowiu Ratunkowym w Opolu. Od marca 2003 r. do grudnia 2003 r. i od stycznia 2005 r. do lipca 2006 r. starszy asystent Wojewódzkiego Pogotowia Ratunkowego w Opolu. Od stycznia 2004 r. prowadzenie świadczeń medycznych w ramach działania Indywidualnej Specjalistycznej Praktyki Lekarskiej w zakresie anestezjologii intensywnej terapii i chorób wewnętrznych. Od 2007 r. praca na bloku operacyjnym Brzeskiego Centrum Medycznego i od 2008 do sierpnia 2010 r. na Oddziale Intensywnej Terapii Szpitala w Lublińcu. Od lipca 2010 do 2014 r. ponownie praca w Szpitalu w Oławie w Zespole Anestezjologicznym.
Dodatkowe umiejętności i osiągnięcia:
Ukończone liczne kursy z anestezjologii specjalistycznej, intensywnej terapii, opieki paliatywnej, koordynacji przeszczepów narządowych, ratownictwa medycznego, znieczuleń regionalnych, w tym znieczulenia porodu. Od 1995 r. upowszechnienie znieczuleń regionalnych do cięcia cesarskiego w Szpitalu Ginekologiczno-Położniczym w Opolu i pierwsze znieczulenia porodów fizjologicznych. W 1995 r. pierwsze znieczulenia krzyżowe małych dzieci do zabiegów ortopedycznych w Szpitalu Wojewódzkim w Opolu. W marcu 1996 r., w związku z wejściem w życie ustawy transplantacyjnej, pierwsze zgłoszenie i koordynacja pobrania wielonarządowego. Ukończony w sierpniu 1997 r. w Budapeszcie kurs dla koordynatorów transplantacji organizowany dla Poltransplantu przez Transplant Procurement Management, i pełnienie obowiązków pierwszego lokalnego koordynatora transplantacji. W sierpniu 2000 r. ukończony pierwszy w Polsce prowadzony przez amerykańskich ratowników kurs zaawansowany i pediatryczny, a następnie instruktorski w zakresie Basic Trauma Life Support. Otrzymanie uprawnień instruktorskich (zweryfikowanych w czerwcu 2001 r. i reaktywowanych w marcu 2003 r.) na kształcenie kadr medycznych polskiego systemu ratowniczego zgodnie z systemem zaaprobowanym przez MZiOS. Ukończone kursy w ramach Instytutu Ratownictwa Medycznego: „Postępowanie w wypadkach masowych i katastrofach”, „Zaawansowane zabiegi reanimacyjne”, „Zaawansowane zabiegi reanimacyjne ratujące życie w obrażeniach ciała”, „Advanced Live Support Provider Course”, „Advanced Cardiac Life Support”, „Pediatric Advanced Life Support”. W 2001 r. uczestnik I Mistrzostw Polski w Ratownictwie Medycznym i Drogowym (III miejsce jako Zespół Reanimacyjny) i II Mistrzostw (V miejsce jako Zespół Reanimacyjny). Od 1998 roku doświadczenie w znieczulaniu ambulatoryjnym dzieci (ok. 150 – 350 rocznie). Od grudnia 2009 r. w Klinice Panaceum w Opolu znieczulenia ogólne dzieci i osób niepełnosprawnych, w tym z wadami i chorobami wrodzonymi. Od 1998 r. znieczulenia do endoskopii początkowo w Szpitalu Wojskowym w Opolu, a od 2004 r. również w Poliklinice Medrem w Opolu, co od 2007 r. zaowocowało wprowadzeniem na dużą skalę znieczuleń ambulatoryjnych w badaniach endoskopowych (ok. 1000 rocznie).
Zapraszam na moją stronę internetową:
https://www.izykowski.com.pl 
